Het programma 'De Bleekweide' genoemd naar het Gentse project onder leiding van therapeute Lut Celie en haar collega's zit er op. Week na week was er heel wat te doen rond het programma waarin een twaalftal kinderen, jongeren en jongvolwassenen aan bod kwamen die op een of andere manier door het leven geraakt zijn. Betekende het programma inderdaad een inbreuk op de privacy en op de kinderbescherming?
Volgens de therapeuten die aan bod kwamen in het onderstaande artikel was dit inderdaad het geval. Ze uiten vooral hun bezorgdheid om deze 'gekwetste' kinderen die voor gans Vlaanderen hun hart hebben opengesteld. Natuurlijk werden ze hier niet toe gedwongen, natuurlijk werd ingestemd met deze opnames, maar wie zegt dat bepaalde mensen hier later geen spijt van zullen krijgen?
Ik vind de cynische kijk van Gents jeugdpsychiater Eric Schoentjes dan ook wel terecht. Hij pleit voor een zekere voorzichtigheid, het betreft immers uiterst gevoelige personen ten midden een bepaald groeiproces. De heer Schoentjes is volgens mij vooral bezorgd om de gevolgen van dergelijke programma's op de verdere ontwikkeling en groei van mensen.
Natuurlijk is dit niet het eerste maar eerder het zoveelste programma in een groter geheel, de zogenaamde reality tv. Zo was er vroeger het programma 'Supernanny' waarin Wendy Bosmans gezinnen met opvoedingsproblemen te hulp snelde. Het ongeneerd meekijken in deze huishoudens voelde in het begin wel enigszins vreemd aan, maar al snel zette men zich hierover en stak men vooral handige tips en pedagogische raad op zak. Wanneer ik nu een kind uit dit programma op straat zal kruisen, zal mij dit natuurlijk ontgaan. Het is immers veel te lang geleden, louter het belangrijkste aspect namelijk de opvoedingstips zijn gebleven.
Dit zal de komende periode wel wat anders zijn voor de jongeren die aan bod kwamen in 'De Bleekweide'. Toch vond ik het programma ook erg boeiend. Het kon ons in grote mate iets over onszelf en de band met onze gezinsleden leren. Daarnaast kon het ook bijdragen tot een bepaalde discussie, tot het uiten van bepaalde emoties of tot het zelf de stap zetten naar hulpverlening. Het kan een aanzet betekenen voor kinderen en jongeren die zich in een gelijkaardige moeilijke situatie bevinden, maar niet de moed vinden om hiervoor bij een hulpverlener aan te kloppen, laat staan iets van hun gevoelens te laten zien.
Nog al te vaak worden mensen die heil zoeken in psychotherapie omwille van depressie of rouwmoeilijkheden als 'zwak' aanzien. Het kan een bijdrage leveren aan het wegwerken van het taboe, het kan de bespreekbaarheid vergroten. Alleen nog maar daardoor is het programma van onschatbare waarde voor de zichtbaarheid van de hulpverlening. Mijn waardering voor de medewerkers van 'De Bleekweide' is dan ook enorm groot.
X, Reportages De Bleekweide zijn strafbaar. De Standaard, 28 februari 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten