Is neoliberalisme ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak ?
"Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt."
Ik kan mezelf gedeeltelijk in deze stelling vinden. Mensen zijn tegenwoordig niet meer verdraagzaam en worden steeds meer individualistisch van instelling. "Als wij het maar goed hebben", is een veel gehoorde uitspraak.
Kijk immers nog maar naar het voorbeeld van het stijgend aantal asielaanvragen en de negatieve reacties die dit bij een groot deel van de autochtone bevolking oproept. Deze mensen zijn vaak door schrijnende leefomstandigheden in hun vaderland naar hier gevlucht en het enige wat sommigen hen naschreeuwen is "Keer toch terug naar je land".
Het is een laag van de bevolking die vaak met de vinger wordt gewezen en die door allerlei vooroordelen moeilijker aan werk geraakt. Vaak zijn het vrijwilligers die deze mensen kansen geven en hen een hart onder de riem steken. Ze zamelen geld of voedsel in en zetten zich in voor onderdak of arbeidsvoorzieningen.
Een ander vaak vernoemd en terugkerend probleem is pesten. Ik vind het behoorlijk egoïstisch en laag dat arbeiders/bedienden -die op de hoogte zijn van pesten op de werkvloer- collega's niet bijspringen of het probleem niet signaleren bij oversten of de vakbond. Dit wijst opnieuw op onze toegenomen individualistische instelling.
Ook op politiek vlak stemmen mensen meer en meer op partijen die voor liberalisme en individualisme staan. De meesten willen dus een vrije markt, waar de overheid een zo klein mogelijke rol speelt. Mensen die het dus wat moeilijker hebben om de eindjes aan mekaar te knopen, hinken op die manier wat achterop. We zijn het vaak beu om belastingen te betalen die tot de herverdeling van de inkomens leidt.
Natuurlijk zijn er altijd mensen die anders ingesteld zijn en zich wel elke dag belangenloos voor de zwakkeren in de maatschappij inzetten. Vrijwilligers die allerlei campagnes opzetten om mensen op financieel, maar ook emotioneel of sociaal vlak te steunen. Deze mensen zijn volgens mij dan ook een voorbeeld voor onze samenleving.
Dag Evie
BeantwoordenVerwijderenIk ben akkoord met deze stelling. Zoals je weet zit ik nu in mijn laatste jaar opvoedster. Ik ben heel tevreden over mijn studiekeuze omdat ik vanuit mijn stages ervaar dat het me heel veel voldoening heeft. Ik kan altijd met een gerust hart naar huis en me oprecht gelukkig voelen door de kleine dingen die ik doe voor de mensen. Ik kan me geen leven meer voorstellen waar ik niets voor anderen zou betekenen.
Omdat ik me ook nuttig wou maken als vrijwilliger ga ik nu in het weekend helpen bij een kansarm gezin. Deze moeder staat er alleen voor en beheerst niet goed de Nederlandse taal. Ik ga vaak spelen met de kinderen en lees verhaaltjes voor. Ik neem ze af en toe eens mee om een leuke activiteit met hun te doen, zoals gaan zwemmen, een ijsje gaan eten.. doordat deze kinderen in armoede leven hebben ze geen geld over om dit aan buitenhuis activiteiten te spenderen.
De kinderen beleven er altijd enorm plezier aan en ik zou het voor geen geld ter wereld nog kunnen missen. Ik kijk er elke week naar uit om terug te gaan. Ik beteken enorm veel voor de mama maar ook voor de kinderen, keer op keer krijg ik tekeningen, knuffels, zie ik lachende gezichten.
Je kan mij niet gelukkig maken met een villa en een luxueus leventje zonder mijn job en mijn vrijwilligerswerk, ik steek liever mijn geluk in het helpen van andere mensen en denk liever in de tweede plaats aan mezelf.
Groet
Stephanie Bellens