Ik zoek geluk in de kleine dingen van het leven en kan best snel genieten van enkele zonnestralen op mijn gezicht terwijl ik een ijsje eet.
Toch heb ik een bepaalde periode in mijn leven gekend waarin ik op zoek ging naar de diepere zingeving van het leven en dit begon een drietal jaar geleden.
In september 2007 begon ik aan de opleiding lager onderwijs in dagonderwijs. Na twee jaar vol tegenslagen op studiegebied besloot ik te stoppen met deze studierichting. Dit viel me erg zwaar, het besef dat ik mijn droom moest achterlaten. Op dat ogenblik had geen motivatie meer om een andere studierichting te starten. Ik wou graag gaan werken en snel centjes verdienen. Naïef als ik was vond ik het toen niet echt nodig om een diploma te hebben. Het belangrijkste voor mij op dat ogenblik was snel op eigen benen kunnen staan en ik dacht dat voltijds werken hiertoe zou bijdragen.
Eenvoudig was het zeker niet om zo zonder diploma hoger onderwijs op zoek naar werk te gaan.
Ik botste steevast op vacatures die minimumeisen stelden op vlak van diploma’s en getuigschriften. In feite kon ik enkel in de verkoop aan de slag gaan, zodoende besloot ik dus om in die branche naar werk te zoeken.
Ondertussen ging ik ‘s avonds en tijdens de weekends nog steeds gaan babysitten. Zo drong het tot me door dat ik het wel érg miste om dag in dag uit met kinderen te werken. Mijn liefde voor kindjes is immers erg groot, ze schenken me veel warmte en oprechte liefde en ook de waardering van hun ouders is erg belangrijk voor me.
Op die manier ging ik mezelf steeds meer afvragen of dit nu wel het leven was dat ik wilde leven. Iedere dag dezelfde monotome taken uitvoeren en dit zonder respect van klanten. Het was niet elke dag zo erg, maar laat ons zeggen dat de meeste dagen voor mij niet aangenaam waren. Ik vertrek nog steeds tegen mijn zin naar het werk en tel de uren en dagen af. Voor mij is het immers een job die mij weinig tot geen voldoening schenkt en die niets bijdraagt aan het geluk van mijn medemens. Ik krijg er geen voldoening van en kijk enorm uit naar een job waarin ik iets kan betekenen voor mensen of kinderen. Dat is dus ook de reden waarom ik mij voor kleuteronderwijs in volwassenenonderwijs heb ingeschreven, het maakt deel uit van de zingeving waarnaar ik al enkele jaren op zoek ben.
Voor mij is het dus vooral erg belangrijk om andere mensen gelukkig te zien. Zodoende droom ik van een hechte klasgroep die met liefde en respect voor elkaar omgaat en waarin elk kind zichzelf kan zijn en zich geapprecieerd voelt. Als de kindjes in mijn eigen klas binnen enkele jaren in een veilige en warme omgeving zullen kunnen werken en spelen zal dit mij een enorme gevoel van voldoening geven en mij intens gelukkig maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten